Tussen huren en kopen (+renoveren) over twintig jaar, ongeacht inflatie, prijsschommelinge en dergelijke, zit er in mijn geval om en bij de 200.000 euro! verschil. Als huurder zou ik voor vergelijkbare huizen aan marktprijzen door de jaren heen +/-115.000 euro betaald hebben, aan een ander. Als eigenaar, als ik mijn huis snel zou verkopen, bank terugbetalen e.d., hou ik persoonlijk ongeveer 85.000 over (ongeveer hetzelfde betaald aan aflossing/renovaties/… als ik zou betaald hebben als huurder). Oké, bloed, zweet en tranen verloren maar ik zou krèk hetzelfde doen: een goedkoop “krot” kopen en werken, werken, werken, voor mezelf, voor de bank, voor de samenleving… in diezelfde volgorde.
Pro:
Mogelijke (hyper)inflatie, massale aangroei der bevolking (immigratie+reproductie), betonstop, e.a. maken dat het ondertussen zeer aangename dak boven het hoofd in waarde kan stijgen.
Contra:
Waarschijnlijk massaal verlies van jobs (=inkomen), vrijkomen van bureaus (waarvan appartementen kunnen gemaakt worden), verticale landbouw, oorlog e.a. maken dat de waarde kan dalen.
Huren is geld geven aan een ander. (lees : werken voor een ander)
“Waarde “is relatief, ik leef “goed”, is dat niet het voornaamste?
