Over de tikkende tijdbom in het hart van onze samenleving.
De financiële wereld blijkt geen ver-van-mijn-bedshow. De financiële wereld is het bed zelf. En toen op 15 september 2008 de Amerikaanse bank Lehman Brothers failliet ging, stortte dat bed op een haar na in. Bankiers in de City hamsterden voedsel, zetten hun geld om in goud, of bereidden de evacuatie van hun kinderen naar het platteland voor.
Joris Luyendijk begaf zich twee jaar lang in het hart van de financiele wereld, The City van Londen. Wat begon als een blog op The Guardian groeide uit tot een verzameling aan interviews die de basis vormen voor dit boek. Als absolute leek op het gebied van de bankenwereld begon Luyendijk onderzoek te doen naar de achterliggende motieven van deze gehaaide bankiers. Ondanks de gesloten wereld begonnen steeds meer insiders met hem te praten. Over hoe mooi hun baan was, hoe interessant en hoe gevaarlijk.
Wat Luyendijk concludeert is al even stevig als pijnlijk: de instellingen die ervoor zorgen dat de economie goed functioneert, kunnen tegelijkertijd de wereld net zo hard in de afgrond laten storten. En dat gebeurt allemaal met de beste bedoelingen door mensen die precies dezelfde zorgen hebben als u en ik, door mensen die de hypotheek moeten betalen en de kinderen op een goeie school wilden hebben.
De scherpe blik en zijn onbevangen manier van vragenstellen zorgt ervoor dat Luyendijk in ‘Dit kan niet waar zijn’ op een unieke wijze inzichtelijk maakt hoe we ervoor staan. And it is not pretty.
